അച്ഛൻ്റെ വാർദ്ധക്യം Old age of father

അച്ഛൻ്റെ  വാർദ്ധക്യം

Old age  of father

 

Translated by

P.R.Ramachander

 

ജീവിതത്തിൻ സായാഹ്നത്തിൽ,

അച്ഛനെന്നും തനിച്ചാകും.

മൗനത്തിൻ  വിരിമാറിൽ,

മറഞ്ഞിരിക്കും മനസ്സുമായ്.

 

In the evening of Life,

Father becomes alone

On the  broad chest  of silence

With  a mind   that  is hidden

 

അതുകൊണ്ടോ എന്നറിയില്ല,

അച്ഛനെന്നും പണിയെടുക്കും.

ശക്തിയില്ലാതാകുംമുൻപേ,

പോകണമെന്നാഗ്രഹിക്കും.

 

Do not know whether  it is due to that

Father  would   work   daily

He would  like  to go away,

Before  he looses  his strength

 

കുടുംബത്തിൻ നന്മയ്ക്കായി,

ജീവിതമെല്ലാം ചെലവഴിച്ചു.

മക്കളിപ്പോൾ  വിചാരിക്കുന്നു

അച്ഛന് മൂന്നു നേരം  ഭക്ഷണം മതി.

 

For the   welfare  of the family,

He  had  spent  all his life

And his children  think now

All that  father needs is  three  times food

 

ചോദിക്കാൻ മടിയാണവർക്ക്,

കൊടുക്കാൻ മാത്രം  പഠിച്ചവർ.

വാർദ്ധക്യത്തിൻ നാളുകളിൽ,

മിണ്ടാതിരിക്കും മനസ്സുമായ്.

 

He feels  lazy  to request

Because  he  knows only  to give

In the days  of old age

With mind  he would  remain silent

 

വായനയുണ്ടെങ്കിലവർക്ക്,

പത്രമെങ്കിലും നൽകീടൂ.

ചെറുചിലവിന് കാശുനൽകി,

പേരക്കുട്ടിക്കൊപ്പം  കളിക്കുവാൻ.

 

If   they are  reading

Atleast  give them a newspaper

Give  little money for their pocket money

Allow   them to play  with grand sons

 

മരണശേഷം കരയുന്നതിൽ,

കാര്യമില്ല മക്കളേ.

ജീവിച്ചിരിക്കെ സന്തോഷം,

നൽകുവാനായ് ശ്രമിച്ചീടൂ.

 

Oh children   , there is no point,

In crying after  their death

Try to give them happiness,

When they are  alive

 

ഏകാന്തത പീഡയാണ്,

പ്രായമായ  അച്ഛന്മാർക്ക്.

സംസാരിക്കൂ ദിവസവും,

കൂടെ  ടി.വിയും നൽകീടൂ.

 

Solitude  is great  misery,

To the  old  parents

Daily  talk   to them

And give   them also TV  time

 

വിധവനാകും അച്ഛനെന്നും

ഏകാന്തത കൂട്ടുമെന്നോർക്കണം..

അമ്മയെന്ന തണലില്ലെങ്കിൽ ,

 കൂടെനിൽക്കാനോർക്കണം.

 

Please remember  that to the father,

Who is a widower solitude  is more

If he  does not have   shade of mother

Remember  to  stand together  with him

“Aye mere watan ke logo”

“Aye mere watan ke logo” was sung by the band by the army band

https://www.youtube.com/watch?v=Wvr8sX5-T_8

(Abide With Me, a decades-old staple tune at the Beating Retreat ceremony and said to be a favourite of Mahatma Gandhi, does not figure in the lineup announced by the government on Saturday for the January 29 musical extravaganza that will feature a raft of military bands marking the end of Republic Day celebrations.)

“Aye mere Watan ke logo “ was a song written by Kavi Pradheep in 1963 and Sung my
Smt Lata Mangesh kar.

(This song replaced a song starting “abide with me..” in the songs of the “Beating of retreat” song.
I am giving its rough translation as well as the lyrice of “Abide with me..” below it

Hey people of my country, Please raise your slogans loudly
This is a good day for all of us
Spread our very dear flag
But do not forget the souls of ourvalorous soldiers

Do remember them a little
Do remember them a little

Those who do not return home
Those who do not return home

Oh people of my country
Just fill your eyes with water
Those that became martyr
Just recall their sacrifice

Hey people of my country
Just fill your eyes with water
Those that became the martyrs
Just recall their sacrifice

When you recall the Himalayas
The danger filled freedom

Till they had breath , they fought
Till they had breath , they fought

Then they sent back their corpse
Keeping their head on the ground,
Slept those who sacrificed
Those who became matyrs
Just please recall their sacrifice
When in our country was celebrating Deepavali
They were playing holi

When we were sitting in our home
When we were sitting in our home
They were bearing the bullets

They were our honourable soldiers
Their youth to them was rich
Those who became martyrs
Please recall their sacrifice

Some sikh , some were jats and Marathis
Some sikh, some were jats and marathis
Some were Gurkhas and some from the south
Some were Gurkhas and some were from south

Those who were dying in our borders
Those who were dying in our borders

Each soldier was an Indian
The blood that fell on the mountain
That blood belonged to india
Those who became martyrs
Please recall their sacrifice

When their wound was fatal
Still they raised their Gun
Each of them killed ten each
Then they died loosing their breath

When their end came
They said, we are dying now
When their end came
They said , we are dying now

Those who love the country , be happy
Those who love the country , be happy
Now we are only going on a journey
Now we are going on a journey

What mad people were they
What people were they who were proud
Those who became martyr
Do not forget those people
Do not forget those people
That is why this story was told
Those who became martyr
Do not forget those people

Hail India , hail India
Hail the army of India
Hail India, Hail India
Hail the army of India

Abide with me (earlier tune)

Abide with me, fast falls the eventide
The darkness deepens Lord, with me abide
When other helpers fail and comforts flee
Help of the helpless, oh, abide with me
Swift to its close ebbs out life's little day
Earth's joys grow dim, its glories pass away
Change and decay in all around I see
O Thou who changest not, abide with me
I fear no foe, with Thee at hand to bless
Ills have no weight, and tears no bitterness
Where is death's sting?
Where, grave, thy victory?
I triumph still, if Thou abide with me
Hold Thou Thy cross before my closing eyes
Shine through the gloom and point me to the skies
Heaven's morning breaks, and earth's vain shadows flee
In life, in death, o Lord, abide with me
Abide with me, abide with me

பாரதி நீ மட்டும் எப்படி மகாகவி? Bharathi Nee mattum yeppadi Maha Kavi?

 

பாரதி   நீ மட்டும் எப்படி மகாகவி?

 

Bharathi    Nee mattum  yeppadi  Maha Kavi?

 

Bharathi

How only  you are called  greatest poet

 

BY

பிருந்தா சாரதி

Brinda   SArathi

 

(C. Subramania Bharati[a (born C. Subramaniyan 11 December 1882 – 12 September 1921) was an Indian writer, poet, journalist, teacher, Indian independence activist, social reformer and polyglot. He was bestowed the title Bharati for his poetry and was a pioneer of modern Tamil  poetry. He is popularly known by his title Bharati or Bharathiyaar and also by the other title "Mahakavi Bharati" ("the greatest poet Bharati"). His works included patriotic songs composed during the Indian Independence  movement He fought for the emancipation of women  against child marriage  opposed the caste system and advocated reforms of the society and religion.

Here  is a great poem where  the poet  tries to find out  why only  he  is called Maha kavi( Greatest  poet))

 

இறந்து நூறு ஆண்டுகள் ஆன பிறகும்

மறக்க முடியாத

மகாகவி நீ.

 

Iranthu  nooru   aandukal  aana  pirakum

Marakka  mudiyaatha

Mahakavi nee

 

Even after  hundred years  of your death

You are  the greatest poet

Who cannot be forgotten

 

ஏனெனில் அன்று மரித்தது

வெறும் தேகம்தான்

இன்றும் சுடர்கிறது

எழுத்தில்

நீ வளர்த்த யாகம்தான்.

 

Yenenil  andru  marithathu

Veru  deham thaan

Indrum chudarkirathu

Yezhuthil

Nee  valartha yaagam thaan

 

Because  what  died then

Was  your body only

And even today shines

In writing

The fire sacrifice   which you grew

 

இன்றைய தமிழின்

முகம் நீ

நவீனத் தமிழின்

அகம் நீ.

எத்தனை ஆண்டுகள் ஆனபோதும்

யாரும் மறுக்க முடியாத

மகாகவி நீ.

 

Indraya  thamizhin

Mukam nee

Naveena  thamizin 

Akam nee

Yethanai  aandukal aana pothum

Yaarum  marakka mudiyaatha

Mahakavi  nee

 

You  are

Face of today’s Tamizh

You are

The inside  of modern tamizh

You are  the greatest poet

Who cannot  be forgotten

Whatever  number  of years are past

 

பாட்டரசனே

உன் மீசையின் ரசிகன் நான்

அது தமிழுக்கு முளைத்த மீசை

தமிழன்னையே முறுக்கிவிட்ட மீசை.

மகன் மீசை முறுக்குவதைப் பார்த்து தாயே மகிழ்ந்தாள் அப்போது.

 

Pattarasane

Un meesayin rasikan naan

Athu   THamizhukku  mulaitha  meesai

THamizhannaye   murukki  vitta meesai

Makan  meesai  murukkuvathai paaarthu

Thaaye  magizhndhaal appothu

 

Oh  king of songs

I am the fan of your  moustache

That was the moustache which grew to tamil

It was twisted  and trimmed by mother  Tamizh herself

Seeing the son   twisting his  moustache

The mother  became  happy  then

 

முண்டாசுக் கவிஞனே

உன் தலைப்பாகை

தமிழுக்கு நீ சூட்டிய

மகுடம் அல்லவா?

 

Mundasu  kavinjane

Un thalaippakai

Thamizhukku   Nee  Choottiya

Makudam allavaa

Oh  turban  poet

Your   turban

Was it  not  the crown

You made  Tamil wear

 

நீ அணிந்த கோட்டு உன்னைத் தாக்கிய

வறுமைக்கு நீ வைத்த வேட்டல்லவா?

நீ கையில் ஏந்திய தடி

உன் பேனாவின் பிறிதொரு வடிவம் அல்லவா?

அன்னைத் தமிழுக்கு

ஆயிரமாயிரம் ஆண்டு வரலாறு

அதில் ஆயிரம் ஆயிரம் புலவர்கள்

அவர்களில் நீ மட்டும் எப்படி மகாகவி ?

 

Nee  anintha  kottu, unnai  thaakkiya 

Varumaikku  nee vaitha  vettallavaa?

Nee kayyil   yenthiya thadi

Un penavin  pirithoru vadivam allavaa?

Annai  thamizhukky

AAyiramaayiram  aandu   varalaru

Athil aayiram aayiram pulavarkal

Avarkalil  nee mattum   yeppadi  Maha kavi?

 

Was not the coat that you wore  , was  the bomb

That  you kept to the  poverty  that  attacked  you?

The  stick that you held  in  your hand

Was it not  another  form  of your pen?

To mother  Tamizh,

There  is   thousand thousand year  history

In that there were  thousand  thousand poets

How come , among them you only were  the gretest  poet?

 

ஏனெனில்

எழுதுகோல் எடுத்தவரில்

சிலர் மட்டுமே

சிகரம் தொட்டவர்.

சிகரம் தொட்ட

சில முன்னோரின்

உயரம் தொட்டவன் நீ

சில முன் ஏர்களின்

ஆழம் தொட்டவன் நீ

அதனால் நீ மகாகவி.

 

Yenenil

Yezhuthu  koal  yeduthavaril

Chilar  mattume,

Sikaram  thottavar

Sikaram thotta,

Sila munnorin

Uyaram   thottavan nee

Chila  mun yerkalin

Aazham  thottavan nee

Athanaal  nee  Mahakavi

 

Because

Among those  who took the pen

Only  very few

Touched  the peak

Among those  ancestors

Who touched  the peak

You were  the one  who touched  their top

Among some  ploughs  in the front

You were  one who touched   deepest  depth

And so  you are the greatest  poet

 

உயரம் தொட்ட பின்

அங்கேயே

நின்று கொண்டிருக்கவில்லை நீ .

சிகரம் தாண்டியும்

பாதம் பதிக்க முயன்றாய்

உனக்குச் சிறகுகள் கொடுத்தாள் தமிழன்னை.

பெற்றுப் புதிய வழியைச் சமைத்து வைத்தாய்.

 

Uyaram thotta  pin

Angeye

Nindru kondirukkavillai nee

Sikaram   thaandiyum

Paadham padhikka  muyandrai

Unakku  sirakukal koduthaal  thamizh  annai

Pethru puthiya  vazhiyai   samaithu  vaithai

 

ஆழம் கண்டபின்

அங்கும் நீ குடியிருக்க

விரும்பவில்லை

விதையாய் உன்னை எழவைத்தாள்

நம் அன்னை.

எழுந்தாய்

மொழியைத்

துளிர்க்க வைத்தாய் புத்தம்புதிதாய்.

அதனால் நீ மகாகவி.

 

AAzham kanda pin 

Angum nee kudi irukka

Virmbavillai

Vithayaai unnai  yezha vaithaal

Nam annai

Yezhunthai

Mozhiyai

THulirkka  vaithai, putham puthithaai

Athanaal nee  maha kavi

 

After  seeing the depth

You did not desire

To live  there

Our  mother made  you wake up

AS a seed

You woke up

AS language

You made it put  new, new leaves

And that  is why you are  greatest poet

 

 

உன் நெஞ்சில் எரிந்த கனலை

எத்தனை எத்தனை வடிவங்களில் இறக்கி வைத்தாய் நீ?

அமுதினும் இனிய தமிழால்

கண்ணன் பாட்டு

ஆயுதத் தமிழால் பாஞ்சாலி சபதம்

தத்துவத் தமிழால்

குயில் பாட்டு

வீரத் தமிழ் கொண்டு விடுதலைப் பாடல்கள்

புதுமைத் தமிழால்

வசன கவிதை

கனித்தமிழ் கொண்டு கட்டுரை, கதைகள்

பத்திரிக்கை மொழியால் உரைநடைத் தமிழ் என்று

பலப்பல வழிகளில்

தமிழை வளர்த்தாய்.

 

Vun nenjil  yerintha  kanalai

Yethanai yethanai  vadivangalil  irakki vaithai nee?

Amudhilum iniya thamizhaal

Kannan paattu

Ayudha thamizhaal Panchali sabatham

Thathuva  thamizhaal

Kuyil paattu

Veera thamizh kondu viduthalai  Padalkal

Pudhumai  thamizhaal

Vachana kavithai

Kani thamizh kondu katturai, kadhaikal

Pathirikai  mozhiyaal   Urai  nadai thamizh yendru

Pala pala vazhikalil

Thamizhai  valarthai

 

With the  fire that burnt  in your heart

How many , how many forms you downloaded?

With thamizh sweeter  than nectar

Kannan paattu(Song of Krishna)

With weapon like tamizh  Panchali Sabatham (Oath of Panchali)

With philosophical tamizh

Kuyil paattu(song  of koel)

With valorous tamizh  songs of freedom

With new forms of Tamizh

Prose  like poems

With fruit lke tamizh essays and stories

With news paper language, prose style

Like that with  various various types

You nurtured Tamizh

 

 

அனைத்திலும் கலந்தாய் உன்

ஆன்ம சாரத்தை.

அதனால் நீ மகாகவி.

 

Anaithilum  kalanthai un

Aanma  saarathai

Athanaal nee Maha Kavi

 

In everything you mixed,

The summary  of your soul

And because of that , you are greatest  poet

 

பழம் பெருமை பேசுவதில் ஒரு மகிமை இல்லை என்று

அறை கூவி

உலகின் புதுமை அனைத்தையும்

தமிழர் கண்முன்

கொணர்ந்து நிறுத்தினாய்.

 

Pazham  perumai  pesuvathil  oru mahimai  illai  yendru

Arai koovi

Ulakin   pudumai anaithayum

Thamizhar  kan mun

Konarnthu  niruthinaai

 

Feeling  that there is nothing great  of talking olden things

You  Challenged

And before  the people of Tamizh nadu

You brought , all that  ,

Which is new and made it stand before them

 

புதுக்கவிதையை இறக்குமதி செய்தாய்

ஹைக்கூ வடிவம் அறிமுகம் தந்தாய்

சிறுகதை செதுக்கி

சிறப்புகள் சேர்த்தாய்

உரைநடை கொண்டு உணர்ச்சிகள் பெருக்கினாய்

பத்திரிகை எழுத்தின் பலம்தனைக் காட்டினாய்

கார்ட்டூன் வரைந்தாய்

சொற்பொழிவாற்றினாய்

எல்லாவற்றிலும்

தமிழின் உயர்வையே

தரிசனம் செய்தாய்.

உலக மேடைகளில்

தமிழை நிறுத்த

அனுதினம் நீ அயராதுழைத்தாய்.

அதனால் நீ மகாகவி.

 

Puthu kavithayai  irakku mathi cheithai

Haikoo vadivam   Arimukham thanthai

Chiru kathai  chethukki

Chirappukal cherthaai

Urai nadai kondu , unarchikal  perukkinai

Pathirakai yezhuthin balam thanai kaattinai

Cartoon varainthai,Chorpozhivu aatrinai

Yellathilum

Thamizhin uyarvaye 

Darisanam cheithai

Ulaka  medaikalil

Tamizhai nirutha

Anudhinam ayaraathu  uzhaithai

Athanaal  nee Maha Kavi

 

You imported  new poem style

You introduced the Haiku  poem form

You sculpted short stories

And  added  many thing special

With prose style   , you enhanced  emotions

You showed  the strength of news paper  language

You drew cartoon, you gave  orations

In everything

You only saw

The greatness of Tamil

To make  , Tamizh stand ,

In international podiums,

You worked day and night

And so you are the greatest poet

 

துப்பாக்கி வைத்திருந்தவர்களை விட

எழுதுகோல் வைத்திருந்த உன்னைப் பார்த்துதான் வெள்ளையர் அரசு

உண்மையில் வெருண்டது.

ஏனெனில் துப்பாக்கியை விட

பெரிய பீரங்கி அவர்களிடம் இருந்தது.

ஆனால் உன் எழுதுகோலை விட வலிமை மிக்க

ஆயுதம் எதுவும் அவர்களிடம் இல்லை.

ஆகவே உன்னை அது விரட்டி விரட்டி

மிரட்டிக் கொண்டிருந்தது

மிரட்டி மிரட்டி

விரட்டிக் கொண்டிருந்தது

அதனால் நீ மகாகவி.

 

The government  of white people were more scared,

Than seeing those with pistols , on seeing you with pen

It truly was fraid

Because they had  huge guns

Greater  than pistols but  they had

No weapons   stronger than your pen

And so they  drove and drove you

And was scaring you

Making you scared and scared

They  kept on hunting you

That is why you are greatest  poet

 

சிலகாலம்

பாண்டிச்சேரியில் மையமிட்டுத்

தமிழ்நாட்டை நோக்கிப்

புயலாய் அடித்தாய்.

சிலகாலம்

சுதேசமித்திரனில் பணியாற்றி

அடிமை தேசத்தில்

வெயிலாய் அடித்தாய்.

மெல்லத் தமிழ் இனி சாகும் என்றவரைப்

பேதை என்றே

முகத்தில் அடித்தாய்.

அதனால் நீ மகாகவி.

 

Chila kaalam

Pondicheriyil  mayyam itu

Tamizh naattai nokki

Puyalai adithai

Chila kala,

Sudesa mithranil paniyatri

Adimai  desathil

Veyyilai   adithai

Mella, thamizh ini chakum yendravaeai

Pethi yendre

Mukathil adithai

Athanaal nee maha Kavi

 

பாட்டுக்கொரு புலவனே

எங்கள் பாட்டனே

உன்னை நினைத்தால்

என் நெஞ்சம் நெகிழ்கிறது

கண்கள் கசிகிறது.

வாழும்போது

உன் வீட்டில் உலை வைக்க வழியில்லை

செத்த பிறகு உனக்குச் சிலை வைக்காத இடமில்லை.

பசியை ருசி பார்த்துக்கொண்டே தமிழுக்குப் பந்தி வைத்த

வள்ளல் அல்லவா நீ .

அதனால் நீ மகாகவி.

 

Paattukkoru  pulvane

Yengal paattane

Unnai ninaithaal

Yen nenjam  negizhkirathu

Kankal  kasikirathu

Vaazhum poathu 

Un veettil  ulai  vaikka  vazhiyllai

Chetha piraku unakku  chilai  vaikkatha idamillai

Pasiyai  ruche paathru konde thamizhukku  pandhi vaitha-

Van  allavaa  nee

Athanaal   nee mahakavi

 

Oh poet  of  all songs

Our  grandfather

If I think of you

My heart melts

My eyes becomes wet

While  living

There  was no way to light  the stowe

After  your death, there is no place   where  your statue is not there

Are you not one who kept  a great feast to Tamil,

While you were  tasting  hunger

Because of that  you are the greatest poet

 

நூறாண்டுகள் கடந்து

உன் எழுத்துக்களை வாசிக்கிறேன்

ஒவ்வொரு சொல்லிலும் உன் உயிர்ச்சுடர் எரிகிறது

உனக்காக எதையும் நீ எழுதவில்லை

நாட்டுக்காக எழுதினாய்

உலகுக்காக எழுதினாய்

என்றும் நிலைக்கும்

உண்மைக்காக எழுதினாய்.

அதனால் நீ மகாகவி.

 

Nooraandukal  kadantu

Un yezhuthukalai vaasikkiren

Ovvoru   chollilum uyir chuddar   yerikirathu

Unakkaga   yethayum  nee yezhuthavillai

Naattukkaka   yezhuthinaai

Ulakukkaka   yezhuthinaai

Yendrum  nilaikkum

Unmaikkaka   yezhuthinaai

Athanal  nee Maha kavi

 

After  passing of hundred years

I am reading  your writings

In each of your words   the fkame of the  soul shines

You wrote  for your country

You wrote to the world

You wrote to the truth

Which forever lives

And because of that you are  the greatest poet

 

ஆயுத எழுத்தை எப்போதாவது பயன்படுத்துபவர்கள் நாங்கள் ...

அதுவும் எழுத்தில்.

நீ எழுதியவை எல்லாமே

ஆயுத எழுத்துதான்

எழுதிய இடமோ

எதிரியின் கழுத்தில்.

அதனால் நீ மகாகவி.

 

AAyutha ezhuthai  yeppothaavathu  payan  paduthupavarkal  naankal

Athuvum yezhuthil

Nee  yezhuthiyavai  yellamme

Aayuda ezhuthu thaan

Ezhuthiya  idamo

Ethiriyin  Kazhuthil

Athanaal  Nee  Mahakavi

 

WE are ones  who rarely use  the weapon  Alphabet(last tamil  alphabet'ஃ')

That  too  in writing

But what all  you write

Are  weapon letters only

And  the place you wrote

Was the neck  of your enemy

And because of that you are the greatest poet

Respect your father in his old age

Respect  your father  in his old age

 

Translated  from tamil

By

P.R.Ramachander

 

It  is extremely  sad  that  ,

The last   days  of the life,

Of father mostly   is spent

In silence  and solitude

 

Possibly due  to this,

Fathers   think  that  they

Should  always  be working

And should die before they  are not  able  to

 

After  toiling   all their  life ,

For   the good of their families

The children always think that

All that they  need is three times food

 

An aged father would  not  like,

To ask  anything   from their children

For he is habituated only   to give,

And never ask   any  thing in life

 

If they  have   reading   habit  ,

Provide  them  atleast  with  a newspaper

Give them little cash for small expenses

And would  like  to play with his  grand kids

 

Instead  of daily  crying  after  his death,

I forgot  to do this or  that  to him

Even when they   are alive , put efforts

To  make  their  last  days  peaceful

 

Solitude   is  simple  torture  to old father

If possible   daily   set apart  a time  to talk,

With them   and if  you can   afford  .

Provide them  with  separate Tv

 

Please  understand  that  solitude  of Widower

Is extremely  terrible   and simple   torture

For his wife  was  the  only  soul  who had

Been  bending to his  wishes  and living  with him