Old age +Solitude = Torture

Old age +Solitude  = Torture

Translated by

P.R.,Ramchander

(Translation after  Tamil Text)

Some one sent me in whatsapp :-

*முதுமை + தனிமை= *கொடுமை !

பிள்ளையை... பெண்ணை... பெற்று, வளர்த்து, படிக்க வைத்து..., ஆளாக்கி..., மணமுடித்து... வைக்கிறோம்!

வேறு ஊரில்..., வேறு மாநிலத்தில்..., வேறு நாட்டில்... வேலை நிமித்தமாக சென்று விடுகிறார்கள்...

இங்கு... 70 வயதிற்கு மேல்... வாழ்ந்த வீட்டிலேயே தனிமை...

இங்குதான் என் மகள் படிப்பாள்...

இங்குதான் விளையாடுவாள்...

என் மகன் கிரிக்கெட் ஆடி உடைத்த ஜன்னல் இதுதான்...

என்று ஏதோ ஆர்க்கியாலஜி போல அவைகளை நினைத்துப் பார்த்து....

என்ன சமைப்பது?...

என்ன சாப்பிடுவது?...

அரை டம்ளர் அரிசி வடித்தாலே மிச்சம்..

பல காய்கள் உடலுக்கு ஒத்துக் கொள்ளாது...

தனிமை... வெறுமை...

அவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு போகலாம் என்றால்...

பயணம் ஒரு கொடுமை...

லோயர் பர்த் கிடைக்கவில்லை - என்றால் எல்லோரிடமும் பிச்சை எடுக்க வேண்டும்...

சென்னை சென்ட்ரல் - போய்ச் சேருவதே ஒரு யாத்திரை ஆகிவிட்டது...

ஓலாவும், ஊபரும்...

நமக்கு தேவைப்படும் நேரத்தில்,

பீக் hour சார்ஜ்

போட்டு களைப்படைய

செய்கின்றனர்...

நான்கு அடி உயர பச்சை குதிரை தாண்டிய கால்கள்....

இன்று சென்ட்ரலில், அரை அடி படி ஏற... இறங்க... கைப்பிடி கேட்கிறது...

எல்கலேட்டரில் போக மனசு குதித்தாலும்...

வாட்ஸ்ஆப் வீடியோக்கள் மனதில் வந்து, வந்து பயமுறுத்துகின்றன!

இவை வேண்டாமென ஒதுங்கி...

பிள்ளையை வாட்சப்பில் பிடிப்போம்...

பெண்ணை வீடியோ காலில் அழைப்போம்...

என்றால்...

அந்த நேரம் அவர்கள்...

ஏதோ ஒரு மாலில்...

ஏதோ ஒரு ஓட்டலில்...

ஏதோ ஒரு சினிமா தியேட்டரில்...

பிசியாக இருப்பார்கள்...

"ஏதாவது அர்ஜன்ட்டா? அப்புறம் கூப்பிடறேம்ப்பா..." என்பார்கள்...

"இல்லை" என்று ஃபோனை கட் பண்ணி விடுவோம்...

நாலு நாள் கழித்து...

"எதுக்குப்பா ஃபோன் பண்ணினே?" என்று கேட்பர்...

நான் பாசத்தோடு வளர்த்த என் பிள்ளைகள்...

அவர்கள் டைமிற்கு...

நம் தூக்க நேரம்...

பாசத்தை என்றும் மிஞ்சுகிறது தூக்கம்!

நமக்கு பேரப் பிள்ளைகளின் மேல் இருக்கும் பாசம்...,

அவர்களுக்கு, நம்மிடம் இருக்காது.

மூன்று வயது வரைதான் தாத்தா... பாட்டி... என்று அடிக்கடி ஃபோனில் கூப்பிட்டு பேசுவர்...

பிறகு எப்போது அவர்களை ஃபோனில் அழைத்தாலும்...

அவன் வெளியே விளையாடறான்...

அவன் கம்ப்யூட்டர் கேம்சில் இருக்கான்...

அவன் டியூஷன் போயிருக்கான்...

யோகா போயிருக்கான்...

என்று ஏதோ ஒரு பதில் மட்டுமே கிடைக்கும்...

எப்போதாவது குழந்தை முகம்... ஃபோனில்... வீடியோ காலில்...

முகத்தைக் காட்டி... ஹாய்... என்று ஒன்றைச் சொல் சொல்லி விட்டு...

ஓடி விடும்...

என் தாடி வளர்ந்த வயதான முகம் அதற்கு நெருடலாய் இருக்குமோ?...

நமது பண்பாடு... கலாச்சாரம்... தாத்தா பாட்டி உறவுகள்...

அனைத்தையும் டெக்னாலஜி முழுங்கி விட்டது!...

எத்தனை நேரம்தான் டிவி பார்ப்பது...?

இந்த அரசியல்களும்...

இந்த பொய்களும் B Pயை உயர்த்துகின்றன!...

என் சொந்த வீடே... எனக்கு அனாதை இல்லமாகிப் போனது...

ஏதோ... வாட்சப்... Facebook... இருப்பதால் பைத்தியம் பிடிக்காமல் இருக்கிறது...!

மகனும், மகளும் போடும் Status-தான்... என் அன்றாட சுவாரசியங்கள்...

"எப்படிப்பா இருக்கே?" என்று மற்றவர்கள் கேட்கும்போது...

( விட்டுக் கொடுக்க முடியுமா... என் பிள்ளைகளை...)

"எனக்கென்னப்பா... ஜாம் ஜாம்ன்னு... பசங்களோட..., பேரனுங்களோட... அட்டகாசமா..."

( மனதுக்குள் ஏதோ...)

வாழ்கிறேன்!

பல குழந்தைகளின் தாத்தா, பாட்டிகளுக்கு... இது சமர்ப்பணம்!

And  I wanted  to  write it in English my own way (dedicated  to many thathas  and Pattis  who live like that)

Old Age + Solitude  = Torture

Struggling hard  , taking loans ,

Sacrificing   all our needs  ,

We nurture  our children ,

WE make them great ,

See to it that they get  married.

They go to some other place ,

Some other   state    and ,

Some other  country  ,

For getting  higher  earning,

Better life , all alone  ,

A much longer  honey moon for us

We   are  both  very old and ,

When we see  a broken windowglass,

WE remember   that my son broke  it,

Whe we  see  the extra  bedroom,

WE see our  children studying there.

What  to cook?  How much to cook?

Even if  we cook one small cup of rice,

With half a brinjal   and quarter cabbge,

At the end of the day, all vessels  will be full.

Lonliness  is a torture , travel    at this age,

Worst  torture , and if we decide after great thought,

To travel, It is torture to reach Chennai central,

With uber  and ola  quoting high fares  and several times saying no,

It is torture   to beg   for lower berth  from young ones.

It is torture  for us to get down from the train,

With tins of sweets and savories, which are heavy.

We then decide  not  to go again  and call  son,

In Whatsapp , daughter  in Google Duo,

And they will say  ,” We are  busy in office,

In Mall, in cooking etc   etc and  we switch off,

The cell phone  shedding a drop  of tears on it

Then after  a week  we will get a  phone call ,

From them when we  are in deep sleep,

But affection   will over take sleep   and that night ,

WE both   will not sleep   at all and get tired

When ever we close  our eyes  we   dream our ,

Grand children  who till  they attained three ,

Were  brought up by us and  at our midnight  ,

When our children talk to us  , they will be playing,.

Gone to tution  and  doing home work in computer

If we humbly request  to have a glimpse   at them,

One baby face will appear  in the cell phone  ,

Which will say  to  us “Hi”   and vanish,

WE will then think that our old  customs,

Have taken them far   away from us  for ever.

How much time to see  the boring serials   and,

Really horrible news in TV and nothing  much,

To talk between us  and our own home,

Has become orphanage  to two old people.

The Status  that children put  , Whatsapp,

And Face book keep us sane   and when,

Some one asks  “How are you”

WE say Terrific surrounded by  bevy,

Of Children  and grand   children.