A poem on Periyvaa written by poet Vali on the day of his remembrance

A poem on Periyvaa  written by  poet Vali on the day of his remembrance

(This was posted  by  a great devotee of Periyvaa  A .Sumathi , who happens to be my face book friend)

Translated by

P.R.Ramachander

One thousand  two hundred years back,

Aryamba  gave   birth to a  pretty baby,

And the baby   she gave birth   was the primeval lord,

And  he was made in to Adhi  SAnkara  by a  river crocodile.

He  was a born in Kaladi and there is no place ,

That his   feet  had not touched  in this country,

Salutations to his flower like feet .

There are no pages  in any book by any author,

Which is as great as  the verses,

Of  the “Bhaja Govindam”   that he wrote.

He came to this world  as if to prove,

“He is this one and  every one is  only him”,

Kanchi  Kamakoti sri  Chandra shekara saraswathi,

Is a tributary religious  river to this  great river  of Adhi Sankara.

He  who was a Thiruvachakam (divine sentence)  wearing an ochre   robe,

He who with his two feet and single staff wandered all over this country,

He  who is the great  explanation  of Advaitha ,

He who is the  son of wisdom who left Kailasa and came to Kanchi,

He who is the Sivam(Divine peace)   who did great penance ,

For removing the sorrow and sin of the man kind,

He who ate but  a little spark of rice  and calmed down the five elements,

He  who is the hundred year old man , who entered every where,

He  who for the sake of converting our mind in to a fertile field,

Ploughed by his eyes day our mind  . day  in and day out  .

He  was known as  as Periyva  , to the  the king to the beggar,

And  he  was a big knife   who cut of the  bushes  of worries from our minds.

, இன்று கவிஞர் வாலி அவர்களின் நினைவு நாள். அவர் ஸ்ரீ மஹா பெரியவா மீது பாடிய ஒரு கவிதை.

ஆயிரத்து இருநூறு
ஆண்டுகள் முன்னம்

ஆரியாம்பாள் ஈன்றனள் — ஓர்
அழகு மதலை; அவள் –
அவ்வாறு ஈன்றெடுத்தது — அவ்
ஆதிமுதலை; அதைத்தான்
ஆதிசங்கரர் ஆக்கியது — ஓர்
ஆற்று முதலை!

காலடி பிறந்தவன்
காலடி பதிந்திடாத
நாலடி — இந்த
நாட்டினில் இல்லை; திரு –
மாலடி போற்றி — அவன்

மொழிந்த பஜகோவிந்தம் போல்
நூலடியொன்று — பிற
நூலோர் ஏட்டினில் இல்லை !

‘அவன்தான் –
இவன்;
இவன்தான்
அவன்!’

எனும்படி — இங்கு
எழுந்தருளினான்….

காஞ்சி –
காமகோடி — ஸ்ரீ
சந்திர சேகரேந்திர –
சரஸ்வதி; அந்த
இமயநதிக்கு இணையான — ஒரு
சமய நதி!

துவராடை தரித்த
திருவாசகத்தை; இரு
கால்கொண்டு — ஒற்றைக்
கோல்கொண்டு — இப்
படிமிசை உலவிய — அத்வைதப்
பெருவாசகத்தை;

கயிலைநீங்கி காஞ்சிவந்த — ஞான
வெயிலை; மன்பதையின் –
அவத்தைப் போக்க
பவத்தைப் போக்க –
தவத்தைப் புரிந்த சிவத்தை;

அரிசிப் பொறி
அருந்தி –

அஞ்சு பொறி
அவித்த….

நுழைபுலம் மிக்க — ஒரு
நூற்றாண்டுக் கிழவனை; நம்
நெஞ்சை — ஒரு
நஞ்சை நிலமாக்க — விழி
நாஞ்சில் கொண்டு
நாளும் உழுத உழவனை;

அரசுமுதல் ஆண்டிவரை –
அறியும் ‘பெரியவாள்’ என்று;
அழுக்கு மனங்களில்
அப்பிக் கிடக்கும் –
அவலப் புதர்களை
அரியும் பெரிய வாள் என்று!

– கவிஞர் வாலி