Does Pa (Pavam Appa) know how to cry?

Does Pa (Pavam Appa)  know how to cry?

Translated  by

P.R. Ramachander

(Got the tamil original  from Whatsapp. Thanks to whosoever  wrote this.)

Even  when he slogged  from morn to night for the family,

Even when  he was struggling in life  , to feed his children.

Pa would  never have cried thinking “What a wretched life this is?”

Even when he was carrying  his wife  in his heart,

Even when he   was carrying his children on his shoulders,

Even when he lost the way, bearing  the burden of family in his head,

Even he was  perplexed  due to  his losing   his way  and did not know  how to proceed further,

He stood  just like a rock feeling  that if he breaks  the family will break,

And all  of us   thought that our Pa was made of stone  inside and out.

We would get glued  to our ma but stay far away from our pa,

Though all the worlds  we had ever  told him can be written behind a  stamp,

When we   fail in life, we would seek first pa’s iron hands  and not ma’s  loving hands,

He might never have hugged  and kissed  us at any time,

Pa  is a sensitive  being   struggling  in the ocean  of family burden

He  has never told us  at  any time that,

The food we eat ,  the dress  that we wear, the  degrees we have earned

Are due to the ever flowing sweat  of his  body ,

Though he  has never even  talked  four  words with us,

He would be heralding   through out the city   about the greatness  of his kids  ,

WE who go on incessantly talk   about the   affection of our mother,

Possibly never  once   felt the need  to tell about   the affection of our Pa

If moustaches  start showing  in our upper lips ,

He would jump in joy  and

If we one day  we become   taller  than him,

His heart would beat faster saying ,

Still I am taller than him, but one day,

He would allow  us to overtake   him  ,

And with great generosity  feel extremely glad ,

WE can be sure Pa would behind there  every moment in life,

But no one says “Behind every successful man,  stands his  Pa.”

He does not know how   to show his affection,

He does not know   how to fondle you  and cheer you up,

He does  not how to act like a  film star , He does not know how to tell his worries,

He does not know    how to save  money for himself,

That mad Pa    does not know , how to even cry.

When the   grown up son bombards him ,

When he is made  in to a servant by his daughter in law,

Just for the sake of food to fill his belly  ,

Or When he is thrown in to an old age home,

He did not  know   how to cry,

For he bears all that for his son’s joy,

Whether  you want to show affection or when you want to cry  ,

Pass on your feelings immediately to him.

When your eyes  fill up  with tears  due to the death of the Pa of your Pal,

Or   when some one  old  known to you breaths his last,

And like a lightning   you realize  his great   affection,

And  run and rush to see   him once ever more  ,

Your Pa  may  be seen to be laughing perhaps ,

In his   garlanded photo   hung on the wall,

For  he did not   ever  knew   how to cry.

Tamil Original

(Thanks to the author whoever  he is)

அப்பாவிற்கு அழத்தெரியாது

குடும்பத்திற்காக  மாடாய் உழைத்த போதும்!

பிள்ளைகளின் பசியாற்ற ஓடாய் தேய்ந்த போதும்!

என்னடா வாழ்க்கை இது என

ஒருநாளும் அழுதிருக்க மாட்டார்!

மனைவியை நெஞ்சில் சுமந்து!

பிள்ளைகளை தோளில் சுமந்து!

குடும்ப பொறுப்புகளை தலையில் சுமந்து!

போகும் வழி தெரியாமல்

விழிபிதுங்கி நின்ற போதும்!

தான் கலங்கினால் குடும்பம் உடைந்துவிடும் என கல்லாய் நின்றவர்!

நாம் அவரை கல்லெனவே நினைத்துவிட்டோம்!

அம்மாவிடம் ஒட்டிக்கொள்வோம்!

அப்பாவிடம் எட்டி நிற்போம்!

முகம் கொடுத்து பேசிய வார்த்தைகள்

சொற்பம் என்போம்! ஆனால்

தோல்வியில் துவளும் போது பிடித்துகொள்ள அப்பாவின் கைகளை தான் முதலில் தேடுவோம்!

நம்மை அள்ளி அணைத்து முத்தமிட்டதில்லை என்றாலும்!

தள்ளி நின்று உணர்ச்சி வெள்ளத்தில் ததும்பும் ஜீவன் அது!

நாம் திண்ணும் சோறும்!

உடுத்தும் உடையும்!

படித்த படிப்பும்!

அப்பாவின் வேர்வையில்தான் என

ஒருநாளும் அவர் சொல்லிக்காட்டிதில்லை!

நேரில் நம்மிடம் நாலு வார்த்தை கூட பேசாதவர்!

ஊர்முழுக்க நம்மை பற்றிதான் பெருமையாக பேசி திரிவார்!

அம்மாவின் பாசத்தை அங்கலாய்க்கும் நாம்!

அப்பாவின் பாசத்தை உணரக்கூட இல்லையோ!

நமக்கு மீசை முளைத்தால் அவர் குதூகளிப்பார்!

தோளுக்கு மேல் வளர்ந்துவிட்டால்

அவரே உயரமானதாக உணர்வார்!

வாழ்க்கையில் நம்மை முன்னே நடக்கவிட்டு பின்னே நின்று பெருமிதத்துடன் ரசிப்பார்!

நம் வாழ்க்கையின் பின்னால் அப்பா எப்போதுமே இருப்பார்!

அப்பாவிற்கு பாசத்தை வெளிபடுத்த தெரியாது!

அப்பாவிற்கு கொஞ்ச தெரியாது!

அப்பாவிற்கு போலியாய் இருக்க தெரியாது!

அப்பாவிற்கு தன் கஷ்டத்தை வெளிக்காட்ட தெரியாது!

அப்பாவிற்கு தனக்காக எதையும் சேர்த்து வைத்துகொள்ள தெரியாது!

அந்த பைத்தியத்திற்கு அழவும் தெரியாது!

வளர்த்த கெடா மாரில் பாய்ந்த போதும்!

ஒருவேளை சோற்றுக்காக மருமகளுக்கு வேலைக்காரனாய் மாறிப்போன போதும்!

முதியோர் இல்லத்திற்கு தூக்கி வீசப்பட்ட போதும்! அவர் அழுதவரில்லை!

நம் சந்தோசத்திற்காகவே எதையும் தாங்கும் ஆன்மா அவர்!

பாசமோ! மன்னிப்போ! அழுகையோ! உணர்வுகளை அவரிடம் உடனே  வெளிப்படுத்தி விடுங்கள்!

ஒருவேளை உங்கள் நண்பனின் அப்பா மரணமோ!

உங்கள் அப்பா வயதுடைய யாரோ ஒருவரின் மரணமோ! 

உங்களை புரட்டி போட்டு!                            அவர் பாசம் புரிந்து!

அப்பாவை தேடி ஓடிரும்போது!

வீட்டில் அப்பா சிரித்துக்கொண்டிருக்கலாம்

புகைப்படத்தில்!!                            

பாவம் அவருக்குதான் அழத்தெரியாதே!!