Agraharam-Quo vadis ? - A tamil poem

Agraharam-Quo vadis ?

Transcreated by

P.R.Ramachander

(Agraharam  , the foremost garland  of homes, Were the  places  where  Brahmins lived together  to worship and pray   to the good of  the world .Most of the agraharams   had very pretty temples  , whose upkeep was done   by the kings. With those Brahmins  deserting  those agraharams  in search  of better living conditions , not only  the villages  became deserted but those  Gods , who used to be a part  of their life once  , were now leading  a  lonely life. The poet asks – who is responsible for this state of affairs –the people or the God . I have taken this poem from the pages of Sridhar Ramaswami –my face book friend. . Thanks my friend .)

The Vishnu  temple in the west ,

And the Shiva   temple in the east  ,

Were like    poems  which had  lost  their  addresses.

Once   in between them,

The land was applied  with cow dung,

And over  it the  Rangolis were   drawn,

The steps  were applied   with red mud  .

 Girls   moved  with petticoats and half saris,

And   people   moved with  Nine yard  madisars and Dhoti tied as Panchakacham,

And  that agraharam  had the   wafting  scent of 

Boiling  Sarkarai pongal  with rice , jiggery and ghee .

Then the  people who depended  on the plough ,

Started  believing   in  education,

And the bad fate  began  for all

In  the Panchayath, In  the Schools ,

White collared  job became  sign of masculinity

The rice coming out of fields  were replaced by rice   from shops,

Due to Panchayath, schools  and water less cultivation,

Not becoming sufficient  to meet their ends ,  then  people  migrated to the cities.

Half the people  became useless  for that  agraharam,

The rest stayed  there due to  receipt of  Pension ,

And expectation ion of money order from those   who had gone away

And  they were stuck there , knowing not where  to go.

Slowly and slowly ,

When   the crossing of the sea became a rule  and very common,

Every   one became useless to the agraharam  .

But   those  unfortunate   poor Lord Vishu   and Lord Shiva ,

Are still there  blinking ,  as they did  not know where to go

With songs sung about their greatness  by Appar   and Azhvars,

One time offering of food   to them becoming scarce to those temples,

In the same Agrahara ,

Have the   the  people changed  or  the God- we know not.

Tamil Text

அக்ரஹாரம்:-
---------------------------

விலாசமிழந்த கவிதையாய்...

மேற்கே பெருமாள் கோயில்
கிழக்கே சிவன் கோயில்

இடையில்
சாணமிட்டு,
கோலமிட்டு
படிகளுக்கு
காவியிட்டு

பாவாடை மேலாக்கும்
மடிசாரும் பஞ்சகச்சமும்
வேதமும் இசையும்

வெல்லமும் பச்சரிசியும்
நெய்யுமென பொங்கும்
சர்க்கரைப் பொங்கல்

அக்ஹாரம் மணக்கும்..

ஏரை நம்பியவன்
எழுத்தை நம்பினான்
வந்தது வினை..

பஞ்சாயத்திலும்
பள்ளியிலும்
உத்தியோகம்
புருஷ லக்ஷணமானது.....

விளைந்த அரிசி நின்று போய்
வாங்கிய அரிசி வந்தது.

பஞ்சாயத்தும் பள்ளியும்
தண்ணீரில்லா பாசனமும்
பிழைப்புக்கு போதாமல் போக
பட்டணம் நோக்கி பயணித்தான்

பாதி பாழாய்(ப்}போனது..
மீதி பென்ஷன்,மணியார்டரோடு
போக வழி தெரியாமல் தங்கிப்போனது..
..
மெல்ல ..மெல்ல..
கடல் தாண்ட..
மொத்தமும் பாழாய்ப் போனது...

ஆனால்
பெருமாளும் சிவனும்
பாவம்..
போக வழிதெரியாமல்

அப்பரும் ஆழ்வாரும் பாடிய
ஸ்தல புராணத்தோடு........

ஒரு வேளை படையலுக்கும்
பஞ்சமாக

அதே
அக்ரஹாரத்தில்.

மாறியது மனிதனா ? இறைவனா ?