There is no relation between age and wisdom (Tamil)

There is no relation between age  and wisdom

By

Thenkachi swaminathan

Translated by

P.R.Ramachander

Father   used to  often regularly chide his son ,

You should obey what all  I say.

The twenty year old son   one day  ,

Asked back his father, Why should  I obey you,

Don’t I have  my own wisdom?”

For that the   father told . I am older to you ,

My experience   is    very large,

And that  is why I am telling you,

You have to obey whatever  I say.”

Then the son told, If all the fathers,

Have  more   experience   than their sons,

The Father  of Marconi should have invented  the radio,

The dfather of Thomas Alva Edison should have  invented the electricity,

Why did they not do it , Oh daddy”  he asked.

The other side of my loss. (Tamil)

The other side  of my loss.

Translated   by

P.R.Ramachander

(A remarkable  poem making us realize that  loss could be really a  gain. I got it from the posting of  Narayanaswamy Krishnaswami in face book. My thanks to him. The tamil text is at the end )

I asked God  “Oh God return me all  that I have lost”

God asked me  , What all  things have you lost”

I said , “I have lose many things, they  are beyond count,

Is it possible for me to list all of them and then tell you?

In the  progress  of time  , I lost my youth,

By change in my form, I  lost   my beautry,

As I grew older I lost  health of my  body,

Which shall I   tell you,

When you the   God  isquestioning me?

Please give me back   all that I lost.”

God laughed   in a very pretty manner,

“Because  of learning, you lost your ignorance ,

Due to hard work put by you,  you lost your poverty,

Due to getting of relations , you lost your solitude,

Due to good culture  , you lost   your enemies.

There are many like  this that I can list out,

Shall I give you back   all that you have  lost?” the God asked.

I was perplexed,

I realized  what was   the  other   side  of the loss ,

And that in the run of life, loss also is a gain  .

I understood what I have lost and my mind became clear

🌺 இழந்தது எல்லாம் திரும்பத் தா இறைவா!

இழந்தது எல்லாம் திரும்பத் தா எனக் கேட்டேன்

இழந்தது எவை என இறைவன் கேட்டான்!

பலவும் இழந்திருக்கிறேன் கணக்கில்லை என்றேன்

பட்டியல் ஒன்றிட்டுச் சொல்லவா இயலும்?

கால மாற்றத்தில் இளமையை இழந்தேன்

கோலம் மாறி அழகையும் இழந்தேன்

வயதாக ஆக உடல் நலம் இழந்தேன்

எதை என்று சொல்வேன் நான்

இறைவன் கேட்கையில்?

எதையெல்லாம் இழந்தேனோ

அதையெல்லாம் மீண்டும் தா என்றேன்.

அழகாகச் சிரித்தான் இறைவன்

”கல்வி கற்றதால் அறியாமையை இழந்தாய்"

"உழைப்பின் பயனாய் வறுமையை இழந்தாய்"

"உறவுகள் கிடைத்ததால் தனிமையை இழந்தாய்"

"நல்ல பண்புகளால் எதிரிகளை இழந்தாய்"

சொல்ல இன்னும் பல உண்டு இதுபோல

தரட்டுமா அனைத்தையும் திரும்ப என்றான்.

திகைத்தேன்!

இழப்பின் மறுபக்கம் எதுவென்று உணர்ந்தேன்

வாழ்க்கையின் ஓட்டத்தில் இழப்பும் பேறு தான்

இழந்ததை அறிந்தேன் இதயம் தெளிந்தேன்

Do you know how Coimbatore got his name? Kaviarasu Kannadasan tries to answer.

Do you know how  Coimbatore got his name? Kaviarasu Kannadasan tries to answer.

Kovai 

By

Kaviarasu  Kannadasan

Translated by

P.R.Ramachander

(The king among poets   is  trying to do some research  on the origin of the name  Kovai  of the city of Coimbatore. He also  praises   the city for  its culture  , its pleasing and very cultural  lingo   and heart warming food. Having  spent three  unforgettable  period of  my life   in that   great city, I was really  charmed by the poem, which was posted by  my face book friend  Vasudevan Srinivas.

   I know that I am not capable  of bringing out the beauty  of the poem written in chaste   and sweet Tamil. I made a trial  because Kovai   has fed me also. The poem  in tamil script is given at the   end.)

The  beauty of  lips of a lady  is described  as Kovai(A reddish fruit),

The  complete chain of lisps   of  a baby  is called  Kovai(String of beads)

In the honey like Tamil  there is a book called “Divine Kovai”(collection of poems)

There are books  written by great poets called kovai  (string of words)

Why did they call this   city as  Kovai(Coimbatore)?

Why  did they make this   pretty city of Coimbatore?

I would tell my opinion, If  well known Tamil Scholars,

Say that it is wrong  , let it be wrong.

To the king of  Vanchi country,    where  pretty maids played

 There  were  two sons  .

The great archer Senguttuvan who cut off his enemies      and went to  north,

And  the  other one was  the Lord Ilango who composed poems on the anklets  in Tamil,

One innocent  philosopher   seeing  their    signs .

Foretold  that  the younger   son would become the king.

Hearing that  , the  Lord Ilango taking a decision  ,

That  only the elder  son should rule   the country  ,

Established a   hut in the  borders  of his kingdom,

And stayed    there alone   with Chathan(an assistant).

That  new city which was  established   by  that Ilakovan(young prince)   ,

Got the name  new city    and   became Koyam puthur(new city of the king )

This is the historical proof   of the natural change   of  its name.

The Tamil grandma   told it  to spread  its lands   on the  blue mountain valley,

And made   the southerly breeze   to go round and round in side  it  ,

And made  the mind of its children   as pure as milk

And made   the  culture  and love as  its friends.

Good people    are living in that  Kovai  ,

And   all the culture that  surrounds us is in Kovai,

And  all the taste   and culture that  we know is in Kovai ,

What kind sir  , What is that kind sir  , It is so  kind sir  ,

I have  it kind sir  , Yes kind sir  , Please   come to see it kind sir

This is deer kind sir , Do you want it kind sir, Please  buy it  from me kind sir,

I also have  Moutain Banana kind sir  , Please  take  it kind sir.

This is honey, kind sir, Take it in your hand kind sir  , Please  drink in kind sir ,

This is Tirupur ghee  , kind sir  , It is very pure  kind sir.

What kind sir ?, Please get up kind sir  , Please take  your   seat kind sir  ,

Hey Boy, Take that  sweet Kheer  and serve it.

Hahaha , If a feast comes  in Kovai  ,

You should have six days hunger and  you should have a big stomach

It is wrong sir, You should not come to Kovai  ,

They would  kill you by feeding you,

Only those great seven philanthropists  are   equal to them

Their  heart is very tall   and it is the treasure of water springs  ,

It is a practice of our clan , to sing about those who gave

Just for   getting their charirty very many people came   here  ,,

To sing about the charitable king  who gave   away the sweet fruit*  ,

The Poet Avvai sang as much as it was possible for her  ,

With separately keeping the fruits   along with honey  .

              *King Athikaman gave a  divine gooseberry  fruit to Avvai

During those days Poet Kamban praised   those who gave  ,

Because   the songs of the poet   are the praises   on the one who gave them  ,

Why should there  be a shortfall?

I  also did it.

கோயமுத்தூர்" பெயர் காரணம் தெரியுமா உங்களுக்கு..
...............................................................................................

நம் கவியரசர் கண்ணதாசனவர்கள்
கூறுகின்ற விளக்கத்தை பாரீர்.

கன்னியரின் இதழழகை கோவையென்பார்!
கனிமழலை முழுவடிவை கோவையென்பார்!

தேன்தமிழில் திருக்கோவை நூலொன் றுண்டு.
திறமான கவிதொகுத்த கோவை யுண்டு.

இந்நகரை “கோவை” என ஏனழைத்தார்?
எழில்கோயம் புத்தூர் என்றேன் படைத்தார்?

என்கருத்தை யான்சொல்வேன்! தமிழறிந்தோர்
இதுதவறென் றுரைத்தாலும் தவறே யாக!

வஞ்சியர்கள் விளையாடும் வஞ்சி நாட்டின்
மன்னருக்கு மக்களென இருவர் வந்தார்.

செஞ்சரத்து வில்லவனாய் வடபாற் சென்ற
செங்குட்டுவன் ஒருவன்.
தமிழெடுத்து
அஞ்சிலம்பை யாத்தணித்த இளங்கோ அண்ணல்
அடுத்தொருவன்.

இவ்விருவர் குறிப்பும் பார்த்து
பிஞ்சுமகன் அரசாவான் என்றுரைத்தான்
பேதையொரு வேதாந்தி.

அதனைக்கேட்டு
முன்னவனே நாடாள வேண்டுமென்று
முடிமாற்றி உடைமாற்றி இளங்கோ அண்ணல்
தன்னாட்டின் எல்லையிலோர் குடிலமைத்தான்.
தனியாக சாத்தனுடன் தங்கிவிட்டான்.

அந்நாளில் இளங்கோவன் அமைத்த புத்தூர்
அங்கோவன் புத்தூராய்ப் பேரெடுத்து
இந்நாளில் கோயம் புத்தூ ராயிற்று..!

இயல்பான உருமாற்றம் சரிதச் சான்று!

நீலமலைச் சாரலிலே நிலம் விரித்து
நெளிந்துவரும் தென்றலினை வளையவிட்டுப்
பால்போன்ற இதயத்தைப் பிள்ளை யாக்கிப்
பண்பினையும் அன்பினையும் துணைவர் ஆக்கி
வாழுங்கள் எனவிட்டாள் தமிழ் மூதாட்டி!

வாழ்கின்றார் கோவையிலே நல்ல மக்கள்!
சூழ்கின்ற பண்பெல்லாம் கோவையில்தான்!
சுவையெல்லாம் பண்பெல்லாம் கோவையில்தான்!

ஏனுங்க! என்னவுங்க! ஆமா முங்க!
இருக்குங்க! சரியிங்க! பாக்க வாங்க!

மானுங்க! வேணுங்களா! வாங்கிக் கோங்க!
மலைப் பழமும் இருக்குங்க! எடுத்துக்கோங்க!

தேனுங்க! கையெடுங்க! சாப்பிடுங்க!
திருப்பூரு நெய்யுங்க! சுத்த முங்க!

ஏனுங்க! எழுந்தீங்க! உக்காருங்க!
ஏ, பையா! பாயசம் எடுத்துப் போடு!

அப்பப்பா! கோவையிலே விருந்து வந்தால்
ஆறுநாள் பசிவேண்டும்! வயிறும் வேண்டும்!

தப்பப்பா! கோவைக்கு வரக்கூடாது!
சாப்பாட்டினாலேயே சாகடிப்பார்!

ஒப்பப்பா இவருக்கு வள்ளல் ஏழ்வர்!

உயர்வப்பா இவர்நெஞ்சம் ஊற்றின் தேக்கம்!
கொடுத்தவரை பாடுவதெம்குல வழக்கம்

கொடைக்கெனவே படையெடுத்தோர் புலவர் பல்லோர்
இனித்தசுவைப் பழங்கொடுத்த வள்ளல் பற்றி

இயன்றவரை பாடிவிட்டாள் ஔவைத்தேவி
தனித்தனியே கனிவைத்துத் தேனும் வைத்துத்

தந்தானைப் புகழ்ந்தானே கம்பன் அன்றும்
கொடுத்தவனைப் புகழ்வதுதான் புலவன் பாட்டு
குறையெதற்கு?

நானுமதைச் செய்துவிட்டேன்.

Budapa par Hindi Kavitha ( A hindi poem on old age)

A more  mature way  to think of  interactions of elders and youth

Budapa par  Hindi Kavitha

( A  hindi poem on old  age)

Translated   by

P.R.Ramachander

(A few days back I posted  a great lament of a mother   who is  in an old age home  .Here is another  great poem which  gives  proper advice to the youth and old. As an elder , I wish that  this advice  is good for me   and I wish young ones would read it.)

Nowadays  the tenor   of relationship,

Between Children, Youth and elders   has broken down,

AS   children and youth  are drowned  in their own selves,

To them  the elders appear    to be outdated.

Nuclear families  have    driven away ,

The loving presence  of elders    far far  away 

And the danger for the elders is their thought,

That the  present generation has   become arrogant  .

Those who get freedom by sending elders,

To old age home    are forgetting  ,

That  those who are   now exuberant  today,

Will one day  would  become old themselves.

They do not have    the  radiance to think,

That elders only can light up that   torch ,

By whose light  , the  society can improve,

And that  only by the  wisdom and experience of elders,

Our  nation can move   forward   to progress.

An elder  is the   tree   of culture ,  who has  expertise   of experience and wisdom,

In whose shadow   we can get  the invaluable treasures,

Even  by mistake  do not go away from your own elders.

The elders   are  those who show   us the way  ,

And they are  people  who can point out the right path,

And the  direction they show can perhaps    change our luck

The learning of the elders  can possibly  fill our life    with joy.

It is our duty to give to the elders,

Respect   and  mental and social security  ,

Which when stitched together  ,

Would become    the chief   essence of our  society ,

And please   do not disregard   and disrespect them.

 Elders   also should   understand  ,

That change   is the rule   of nature  ,

And  that there can never  be  our own way there,

And if  one were    in the present generation ,

Not accepting   that   change is not wisdom.

It is true that  we understand that  it is also a home  ,

But one thing we   should   always remember  ,

Is that our existence   is due to  our elders,

And so   if we give them love , security and respect ,

We   are   only doing   a favour to our own selves.

Hindi original

बुढ़ापा पर हिंदी कविता

(From  http://www.hindithoughts.com/2013/10/hindi-poem-on-old-age-people.html )

आज बच्चों, युवाओं और बुजुर्गों के

लय ताल बिगड़े हुए हैं 

युवा और बच्चे हैं अपने में मग्न 

और बुजुर्ग उन्हें आउटडेटेड लग रहे हैं.

एकल परिवारों ने बुजुर्गों के 

आत्मीय सानिध्य को 

कर दिया है दूर 

बुजुर्ग हैं एक आफत 

यह सोचती है आज की पीढ़ी 

होकर मगरूर.

बुजुर्गों को वृद्धाश्रम भेज 

उनसे छुटकारा पाने वाले 

भूल जाते हैं 

होंगे वे भी एक दिन बूढ़े 

जो आज हो रहे हैं 

जवानी में मतवाले. 

नहीं है उन्हें भान कि

बुजुर्ग जला सकते हैं वह मशाल 

जिसकी रौशनी में समाज 

तरक्की कर सकता है 

बुजुर्गों के ज्ञान और अनुभव से ही 

हमारा देश आगे बढ़ सकता है. 

बुजुर्ग संस्कारों का वृक्ष है 

अनुभव और ज्ञान में वे दक्ष हैं

उनकी छाया में हम पायेंगे 

अनमोल खजाना 

भूल कर भी अपने बड़ो से 

कभी दूर ना जाना. 

बुजुर्ग हमारे मार्गदर्शक है 

वें ही हमारे सच्चे पथ प्रदर्शक है

उनसे मिली दिशा 

हमारा भाग्य बदल सकती है 

बजुर्गों की सीख, हमारा जीवन 

खुशियों से भर सकती है. 

हमारा कर्त्तव्य है बुजुर्गो को दें 

भावनात्मक सुरक्षा और सम्मान 

उन्हें जोड़े समाज की मुख्य धारा से 

और ना करें उनकी उपेक्षा व अपमान. 

बुजुर्गों को भी समझना होगा 

बदलाव है प्रकृति का नियम 

कोई मनमानी नहीं 

आज की पीढ़ी में होते 

बदलाव को अस्वीकृति

बुद्धिमानी नहीं. 

गर ना समझे वे तो भी 

एक बात पर देना तुम सब ध्यान 

हमारा अस्तित्व है हमारे बड़ो से 

सो उनको प्यार, सुरक्षा और देकर सम्मान 

हम कर रहे हैं केवल खुद पर अहसान. 

The dreams of the poor- A Tamil poem

Each of you not only dream  for yourselves but also   to your children   and grandchildren .If were  One of those   who is poor , this would be perhaps your dream

The dreams   of the poor- A Tamil poem

Translated   by

P.R.Ramachander

(I was attracted  by this tamil poem   on dreams  the poor.The Tamil Original is given at the end.)

The dreams  of the poor are very big  ,

If he gets   gruel for one time,

A cloth to dress ,

And a place  to  live ,

He would not only get sleep,

But he would get dreams in sleep also

When he  has an empty stomach as his only relative,

With disappointment as his  only food,

In  the   society which keeps him away  ,

He does not have  even a thought  ,

That he    should also dream,

But he will have only  hunger   by his side.

He does  not know how to deceive and live  ,

He does not have empty respectability and empty pride ,

He would move   with every one in the same manner  ,

He would move away from those  who spit as if he is chewed food,

He is needed    for all basic jobs ,

But the society which  employs him for   satisfying their wants,

Is never bothered to satisfy  his wants

If you treat him  just like another man , he would be satisfied,

He does not have   any such very big dreams,

All he  wants  is to live without worries as long as he lives

ஏழையின் கனவுகள்

ஏழையின் கனவுகள் மிகப் பெரியது

ஒரு வேளை கஞ்சி
கட்டிக்க ஒரு துணி
ஒதுங்க ஒரு இடம்
இவை மட்டும் கிடைத்துவிட்டால்..
அவனுக்கு தூக்கமும் வரும்...
தூக்கத்தில் கனவும் வரும்...

ஒட்டிய வயிறே உறவாக‌
ஏமாற்றம் மட்டுமே உணவாக‌
ஒதுக்கி வைத்த சமுதாயத்தால்
அவனுக்கு கனவு காணனும்
என்ற நினைவு கூட இருப்பதில்லை
பசி மட்டுமே பக்கத்தில்....

ஏமாற்றி பிழைப்பது அவனுக்குத் தெரியாது
வறட்டு கௌரவம்.. வறட்டு பந்தா அவனிடம் இல்லை
எல்லோரிடம் ஒன்று போல பழகுவான்
எச்சிலென துப்புவோரைக் கண்டால் விலகுவான்
எல்லா அடிப்படை வேலைக்கும் அவன் தேவை..
ஆனால் அவனை தேவைக்கு பயன்படுத்தும் சமூகம்
அவன் தேவையை நிறைவேற்றுவது இல்லை..

அவனையும் கூட ஒரு சக மனிதனாக மதித்தால் போதும்...
அவனுக்கு அப்படி ஒன்றும் பெரிய கனவு ஒன்றும் இல்லை..
இருக்கும் வரை நிம்மதியாய் வாழ்ந்தாலே போதும்..

From http://eluthu.com/kavithai/288689.html

Pradheep Vi Std “B” Sec ( son of working mother)

Pradheep  Vi Std   “B” Sec

By

Surya Suresh

Translated by

P.R.ramachander

 Daily  ,before  my auto comes,

Oh mother   , your bus  unfortunately arrives.

When I return home   from the school ,

When I see   the house   without   any body ,

I feel as   if there is nothing there.

When I recollect  you  who  would  certainly come  before  nine pm ,

And father  who tries his best to come   before   eleven pm  ,

In  my school  , alas , I get   only a  faint  image.

Nowadays  Tom and Jerry   and POGO TV have become very boring

The snacks  on the fridge and your voice in cell phone, has become drab.

Oh mother  How is it   that  you who know    how to decorate   the drawing room,

Do not understand me who is  longing   for   your  smooth touch?

Like you who knows how to post phone  your   home work to Sundays,

I also have understood   how to post phone my anguishes and desires.

Using  loving words   the maid who looks   after me  ,

Has become my temporary  mother,

At that time I feel  that it is  better  for me   to be her son

To make others  understand   that I am  your son,

You   boast with others that  I study well and score high marks

But what are   you going to do  to make me feel,

That  You   are my mother.

Oh mother , Your Sari

Oh mother , Your Sari

Translated by
P.R.Ramachander

(This very sentimental poem was posted in face book by Rajagopal Srinivasan. I was moved and remembered my mother’s Sari .I am sure each and every one of you would.. The tamil text is given after the translation.)

This is some friends letter,
When I read this I was not able to control my tears,
I read it several times, I am wailing and so I am sharing it with you ,
Each of these happenings are those which happened in life

Oh mother ,When I was born and fell out ,
It was your Sari that became wet, and later
It was only your sari that became a cradle for me to sleep.
When you were feeding me milk,
It was your Sari that cleaned my lips,
When you were feeding me milk ,
Outside our home , Only your Sari became the curtain,
For protecting me from , Getting wet in rain,
Only your Sari became Umbrella to me
When I wanted to learn swimming,
You tied your Sari on my belly ,
So that You can lift me in times of need,
It is Only your Sari that dried my head ,
When my head got wet in rain.
After eating mango ,
I cleaned my hands with your Sari only.
When my teacher shouted at me,
I only hid behind your Sari
When father came shoting to to beat me,
I only hid myself behind your Sari.
When I gave chocolate to my brother,
Without any one knowing ,
I only hid that act behind your Sari
When I stole money from the home
I was tied by your sari only and beaten.
When I had head ache , Your Sari,
Was used to foment my head.
Oh Mother I am touching your Sari ,
And I am seeing the lost joy of my life in your eyes.
I am requesting God ,
That you only should become ,
My mother in my next birth.

// யாரோ ஒரு நண்பனின் மடல் //
இதை படித்தவுடன் என் கண்களில் கண்ணீரை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை, பலமுறை படித்தேன் கதறி அழுகிறேன் ஆகவே இதை உங்களுடன் பகிர்கின்றேன்...
இதில் உள்ள அத்தனை வரிகளும் உண்மையில் என் வாழ்வில் நடந்தவைகள்...
அம்மா...
நான் பிறந்து
விழுந்த போது...
உன் சேலைதான்
ஈரமானது...!!!
நான் உறங்க...
உன் சேலைதான்
ஊஞ்சல் ஆனது..!!!

.
நான் பால்
அருந்தும் போது...
உதட்டினை துடைத்து
உன் சேலை தான்...!!!

எனக்கு பால்
கொடுக்கும்போது...
உன் சேலை தான்
எனக்கு திரையானது...!!!

நான் மழையில்
நனையாமல் இருக்க...
உன் சேலை
தான் குடையானது...!!!

நீச்சல் பழக...
என் இடுப்பில் கட்டியதும்
உன் சேலை தான்...!!!!

மழையில் நனைந்த
என் தலையை...
துவட்டியதும்
உன் சேலை தான்...!!!

மாம் பழம் தின்று
என் கை துடைத்தும்
உன் சேலை தானம்மா...!!!

ஆசிரியரின்
மிரட்டலுக்கு...
ஓடி ஒளிந்ததும்
உன் சேலைதான்...!!!

அப்பா அடிக்க
வரும் போது...
என்னை ஒலித்து
வைத்ததும்...
உன் சேலை
தானம்மா...!!!

அண்ணனுக்கு தெரியாமல்
மறைத்து வைத்து...
மிட்டாய் கொடுத்தும்
உன் சேலை தான்...!!!

காசு எடுத்தால் என்னை
கட்டி வைத்து அடித்ததும்...
உன் சேலை தான்...!!!

தலை வழிக்கு ஒத்தடம்
கொடுத்தும்...
உன் சேலை
தான் அம்மா...!!!

அம்மா உன் சேலையை
தொட்டு பார்கிறேன்...!!
தொலைந்த இன்பத்தை
உன் கண்ணில் பார்கிறேன்...!!!

மறு பிறவியிலும்
நீயே வேண்டுமென்று...
இறைவனிடம் கேட்கிறேன்

For the sake of a mother – a letter to my loving mother

Can Words  make you cry ?These words did . Oh mother  , Oh mother

     (Tamil original   taken from post of Rajagopal  Srinivasan –acknowledged  gratefully)

For the sake  of a mother  – a letter to my loving mother

By

A  sobbing  son , who is a memorial to her

Oh mother ,

Without anything to write , I start this letter.

You  brought  me up very nicely  , till I became an adult,

Even if I bring  home all the  fights  of the village  ,

Oh mother   you used to tell” My son is the best”

Without belittling me   before others.

There were many days  In which I did not playfully  bother  ,

To do the  work that you requested me to do.

When you said

“Darling mine, gold mine, Please   do  to the provision store.”

I used to tell you ,

“Do you expect me to go  at this age  “

But today

“For the sake  of someone not visible to my eye,

I keep on doing work ceaselessly  , mother.”

Though  the food prepared  by your masterly hand ,

Undergoing  tedious work  making sweat drop from your forehead,

Is the   original   Nectar    that I know of.

For several days  I used  not to bother  about them.

“Sweet heart mine, wait   for ten minutes,

You can take hot food and go” when  you told like this,

There were  many  days when I replied “Oh ten minutes, I would take  food outside”

And I started  going  out not bothering for you.

But today,

When I eat the food without  any taste ,

And when my    eyes darken in sorrow,

The shop owner    replies” Today it is  little more pungent”

But I only knew the truth  ,

“Oh mother  , for  a handful  of food, affectionately  given by you,

I am hankering a lot  mother.”

Those days    When I used to wander  here and there ,

You used to apply   force   and  applied drops of oil,

On my head, When I stood there  hating it.

But even today

Oh my mother , my hair which  is  like  a Sahara    desert  ,

Is longing for that  one drop of oil from your hand.,

When due to desire,

I used to get drenched in rain and come  ,

You  would keep on muttering and dry  me   by using  your upper cloth.

Now  I am getting drenched,

Not due to desire but  due  to longing 

When you  used to chide me very rarely ,

I retorted against you mother  ,

But today

When my boss shouts  at me  endlessly,

I am standing like a stone without sensation

Oh mother ,

Please   some how do excuse me  .

When in the phone  , even before   I wanted to tell you  ,

About the Sari which I  selected and purchased  for you   after great search,

Your words   would come   first,

“Sweet heart   I have  purchased a shirt for you ,

When you visit me  next, take it with you.

Oh Mother   how will I ever tell you  ,

About my desires and thoughts,

For when I prepare   to tell you  my  longings,

And dial the cell phone and say “oh mother

Within a second  my words undergo a change and I say,

“I am Okay here mother, how are you there?”

But are    you not my mother,

Just by that one word you would understand my mind.

And  list all my thoughts which I failed   to tell you.

“Oh Darling  , go to your office regularly,

Without  forgetting take oil bath,

When you cross the road   be careful  ,

Oh Golden darling  look after yourself.”

However much I control my eyes,

Oh mother   my heart is wailing.”

Should I find fault with  this life of mine,

Which separated  you from me ,Or should I thank you  ,

For understanding my affection towards you,

I do not know mother.”

“Should I create a  memorial for you,

Using those things   which do not have life  ,

What is the use of that?”

“Coating the gum of  my blood ,

Arranging   the stones called my  bones,

I would be    your living memorial  ,

Always     lying    at your feet.”

Original tamil Version  kindly given by  Rajagopal  Srinivasan

அம்மாவாக..... அன்புள்ள அம்மாவுக்கு ஒரு கடுதாசி.....!!

அம்மா...
எழுத வார்த்தைகள் இல்லாமல்
தொடங்குகிறேன்...!!

பருவம் வரை பக்குவமாய்
வளர்த்து விட்டாயே
ஊர் சண்டை இழுத்து வந்தாலும்
உத்தமன் என் பிள்ளை என்று
விட்டு கொடுக்காமல் பேசுவாயே
அம்மா..!!

நீ சொன்ன வேலைகளை விளையாட்டாய்
தட்டி சென்ற நாட்கள்..!!
செல்லம், தங்கம், "மள்ளிகை கடைக்கு "
போய்வாடா என நீ சொல்ல
இந்த வயதில் கடைக்கு போவதா?..
என நான் சொன்னேன்..!!
இன்றோ..
இங்கே கண்ணுக்கு தெரியாத
யாரோ ஒருவருக்காக ஓயாமல்
வேலை செய்கிறேன் அம்மா..!!
நெற்றி வியர்வை சிந்த பரிமாறும்
உந்தன் கை பக்குவ உணவு
நான் அறிந்த அமுதத்தின் அசல்தான்.
இருந்தும் தவறவிட்ட பல நாட்கள்..!!
கண்ணு "பத்து நிமிஷம்" பொறுத்துக்கோடா
சூடா சாப்பிட்டுட்டு போய்டுவ என நீ சொல்ல
பத்து நிமிஷமா..!, நான் வெளியல
சாப்பிட்டு கொள்கிறேன் என நான் சொல்லி
கிளம்பிய தருணங்கள்..!!
இன்றோ..
இங்கே உப்பு.,சப்பில்லா சாப்பாடு
சாப்பிடும் போதே கண்கள் கலங்க
இன்று காரம் கொஞ்சம் அதிகம்
போய்விட்டது என கடைக்காரர்
சொல்ல..!!
எனக்கு மட்டும் தெரிந்த
உண்மை..!!
பாசமுடன் நீ அளித்த உந்தன்
ஒற்றை பிடி சோற்றுக்காக இப்போது
ஏங்குகிறேன் அம்மா..!!
அன்றைய பொழுதில் சுற்றி திரிந்த நாட்கள்
வரண்ட தலை முடியில் வலுக்கட்டாயமாய்
தடவி விடும் எண்ணெய் துளிகள்
வேண்டா வெறுப்பாய் நிற்கும்
நான்..!!
இன்றும்
என் தலை முடி சகாராதான் அம்மா
உந்தன் கை ஒற்றை எண்ணெய்
துளிக்காக ஏங்கி நிற்கிறது..!!
ஆசையால்..
மழையில் நனைந்து வர
முனுமுனுத்தபடி துடைப்பாய்
உந்தன் முந்தானையில்
இப்போது நனைகிறேன்
ஆசையால் அல்ல, ஏக்கத்தால்..,
அத்தி பூக்கும் தருணமாய்..!
என்றாவது ஒருநாள் என்னை
திட்டும் நீ..! அந்த நொடியில்
எதிர்த்து பேசினேனே அம்மா..!!
இன்றோ..
இங்கே உயர் அதிகாரி திட்ட
சுரணை இல்லாத கல்லாய் நிற்கிறேனே
அம்மா..!!
என்னை மன்னித்துவிடேன் அம்மா..!!
தொலைபேசியில்...
உனக்காக, தேடி திரிந்து பார்த்து,
பார்த்து வாங்கிய புடைவையை பற்றி
சொல்வதற்கு முன் உன் வார்த்தைகள்
வருமே..!
கண்ணு உனக்காக
ஒரு சட்டை வாங்கிருக்கேன் வரும்போது
எடுத்துகிட்டு போடா என்று..!!
எப்படி அம்மா சொல்வேன் எந்தன்
அன்பையும் , எண்ணத்தையும்
என் ஏக்கங்களை சொல்ல துடிக்க...
கைபேசியை எடுத்து , அம்மா....என்று
சொல்லும் நொடிகனத்தில் மாறுகின்றது
எந்தன் வார்த்தைகள்., நான் இங்கு
நலமாய் இருக்கேன்..!நீ எப்படியம்மா
இருக்க..!!!
என் அன்னை ஆயிற்றே...
எந்தன் ஒற்றை வார்த்தையில்
புரிந்து கொள்வாய் எந்தன்
மனதை..!!
நான் சொல்ல மறந்த வார்த்தைகளை
பக்குவமாய் பட்டியளிடுவாய்..,
"வேலைக்கு ஒழுங்கா சாப்டு கண்ணு "
"மறக்காம எண்ண தேச்சி குளிடா"
"ரோட்ல பத்திரமா பாத்து போடா"
" உடம்ப பாத்துக்கோடா தங்கம் "
என் கண்கள் கட்டுபடுத்திக் கொண்டாலும்
என் இதையம் மட்டும் கதறி அழுகிறதே
அம்மா..!!
உன்னை என்னிடம் இருந்து பிரித்த
இந்த வாழ்க்கையை திட்டுவதா..?
இல்லை..
உந்தன் மேல் நான் வைத்திருக்கும்
பாசத்தை காட்டியதற்கு நன்றி சொல்வதா.?
தெரியவில்லையே அம்மா..!!
உனக்காக உயிரற்ற பொருட்களால்
அன்பு சின்னம் அமைத்து என்ன
பயன்..!!
உதிரம் என்னும் பசை தடவி
எலும்பு என்னும் கற்கள் அடுக்க
உன் அன்பின் சின்னமாய் இருப்பேன்
அம்மா என்றும் உந்தன்
காலடியில்...!!!!
எழுதிய நண்பருக்கு என் அன்பான வாழ்த்துக்கள். ....