Each of you not only dream for yourselves but also to your children and grandchildren .If were One of those
who is poor , this would be perhaps your dream
The dreams of the
poor- A Tamil poem
Translated by
P.R.Ramachander
(I was attracted
by this tamil poem on
dreams the poor.The Tamil Original is
given at the end.)
The dreams of the
poor are very big ,
If he gets gruel
for one time,
A cloth to dress ,
And a place
to live ,
He would not only get sleep,
But he would get dreams in sleep also
When he has an
empty stomach as his only relative,
With disappointment as his only food,
In the society which keeps him away ,
He does not have
even a thought ,
That he should
also dream,
But he will have only
hunger by his side.
He does not know
how to deceive and live ,
He does not have empty respectability and empty pride ,
He would move
with every one in the same manner
,
He would move away from those who spit as if he is chewed food,
He is needed for
all basic jobs ,
But the society which
employs him for satisfying their
wants,
Is never bothered to satisfy his wants
If you treat him
just like another man , he would be satisfied,
He does not have
any such very big dreams,
All he wants is to live without worries as long as he lives
ஏழையின்
கனவுகள்
ஏழையின்
கனவுகள் மிகப் பெரியது
ஒரு வேளை கஞ்சி
கட்டிக்க ஒரு துணி
ஒதுங்க ஒரு இடம்
இவை மட்டும் கிடைத்துவிட்டால்..
அவனுக்கு தூக்கமும் வரும்...
தூக்கத்தில் கனவும் வரும்...
ஒட்டிய வயிறே உறவாக
ஏமாற்றம் மட்டுமே உணவாக
ஒதுக்கி வைத்த சமுதாயத்தால்
அவனுக்கு கனவு காணனும்
என்ற நினைவு கூட இருப்பதில்லை
பசி மட்டுமே பக்கத்தில்....
ஏமாற்றி பிழைப்பது அவனுக்குத் தெரியாது
வறட்டு கௌரவம்.. வறட்டு பந்தா அவனிடம் இல்லை
எல்லோரிடம் ஒன்று போல பழகுவான்
எச்சிலென துப்புவோரைக் கண்டால் விலகுவான்
எல்லா அடிப்படை வேலைக்கும் அவன் தேவை..
ஆனால் அவனை தேவைக்கு பயன்படுத்தும் சமூகம்
அவன் தேவையை நிறைவேற்றுவது இல்லை..
அவனையும் கூட ஒரு சக மனிதனாக மதித்தால் போதும்...
அவனுக்கு அப்படி ஒன்றும் பெரிய கனவு ஒன்றும் இல்லை..
இருக்கும் வரை நிம்மதியாய் வாழ்ந்தாலே போதும்..
ஒரு வேளை கஞ்சி
கட்டிக்க ஒரு துணி
ஒதுங்க ஒரு இடம்
இவை மட்டும் கிடைத்துவிட்டால்..
அவனுக்கு தூக்கமும் வரும்...
தூக்கத்தில் கனவும் வரும்...
ஒட்டிய வயிறே உறவாக
ஏமாற்றம் மட்டுமே உணவாக
ஒதுக்கி வைத்த சமுதாயத்தால்
அவனுக்கு கனவு காணனும்
என்ற நினைவு கூட இருப்பதில்லை
பசி மட்டுமே பக்கத்தில்....
ஏமாற்றி பிழைப்பது அவனுக்குத் தெரியாது
வறட்டு கௌரவம்.. வறட்டு பந்தா அவனிடம் இல்லை
எல்லோரிடம் ஒன்று போல பழகுவான்
எச்சிலென துப்புவோரைக் கண்டால் விலகுவான்
எல்லா அடிப்படை வேலைக்கும் அவன் தேவை..
ஆனால் அவனை தேவைக்கு பயன்படுத்தும் சமூகம்
அவன் தேவையை நிறைவேற்றுவது இல்லை..
அவனையும் கூட ஒரு சக மனிதனாக மதித்தால் போதும்...
அவனுக்கு அப்படி ஒன்றும் பெரிய கனவு ஒன்றும் இல்லை..
இருக்கும் வரை நிம்மதியாய் வாழ்ந்தாலே போதும்..
1 comment:
Beautiful poem sir!
Post a Comment