The sweet love brought in my mind by those rustling dry leaves

The sweet love brought  in my mind by those  rustling   dry leaves

By

Sanu  Puthiran

Translated from Tamil by

P.R.Ramachander 

(One friend sent   this peculiar   image   and requested Sanu Puthiran , who spends   all his   day,

In writing  worshipful poems   about the God   who walked  on this earth , whom we  in muted tones  call Periyava and  abd challenged   him to write a poem about it,. He did try and   the world got another great poem on love. No one on earth can bring the soul of  a  poem written  in another language  , while translating  . I have tried. The poet in his   introductory   note writes

“After  prayer mark   to the God,

On the top of  the rusting   sheet ,

Without wasting ink ,  I started ,

Typing on the cell phone and posted,

In the white    face   book pages,

The love   which appeared  ,

Before my mind in haste.”                              )

Oh  dearest  darling mine,

Each of these   shed leaves,

Are bringing back    to my memory,

The sweet times   that I spent  with you

Even in those days   without any rain,

 I used to walk  leaning   on your pretty shoulders,

And   the   wet  memories  of that sweet time ,

Are   even now  there   without drying in my mind.

The sweet   times of the loving evenings,

When we   used to walk in the   dried forest,

Are   stamping  in my mind    those lovely   stories,

And    have started to tell many more  such stories.

Due to the past love  getting   dried in our minds,

Even these    dried  lovely leaves,

Are   reminding   us both those ,

Lovely  and sweet love of those days.

But whatever  may be the reasons that exist,

My mind   is  throbbing    and asking me,

To write  honey like   poems  of those times,

Of that love   which never can win  or  fail.

But my mind    tells me    in a secretive voice ,

Whatever   might   have happened   then,

Whether   those  leaves  which   shed  then were dry or wet,

You  have indeed  won in the game of love.

The  inimitable  Tamil Original   written by Sanu Puthiran

வித்தியாசமான இந்தப் படத்தினை அனுப்பி கடந்த காலக் காதல் பற்றிய ஓர் காதல் கவிதை எழுதிடப் பணித்தார் ஓர் முகனூல் நண்பர். முயற்சிக்கலாமா...?

பிள்ளையார் சுழி...
இரு கோடுகள்...
சற்றே அதிகமான இடைவெளி...
என
சலசலத்த வெள்ளைக் காகிதத்தில்
மையலோடு
பேனா மையை விரயப்படுத்தாமல்...
கைப்பேசி வழியாக
முகனூல் வெள்ளைத் திரையில்
விறுவிறுக்கத் தொடங்குகிறதாம்
மனத்தின்கண் கொண்ட மையல்!

அடியே!
உதிர்ந்த இலைகள் ஒவ்வொன்றும்
உன்னோடு கழித்த
உல்லாசப் பொழுதுகளை
உணர்த்துவதாகவே இருக்கிறதே!

பெய்யாத மழைப் பொழுதிலும்
அன்றைய சாயங்காலத்தில்
நின் தோள் தாங்கி நடந்த
பொழுதுகளின் ஈரம்
இன்னமும் காயாமல்...

காய்ந்த கானகத்தே
நடைபோட்ட காதல் பொழுதுகள்
கதை கதையாம் காரணமாம்
என
கதை சொல்ல ஆரம்பிக்கிறதே!

இறந்த காலக் காதல்
நம்மில்
காய்ந்து போன காரணத்தால்
இந்தக் காய்ந்த இலைகளும் கூட
நம்
கடந்த காலத்துக்
காதலை நினைவுபடுத்துவதாக!

என்பதாக
வெற்றி தோல்வியில்லாத
ஓர்
கடந்த காலக் காதல் கவிதையை
எழுதத் துடிக்குது மனசு!

எப்படியோ...
என் காதல்
ஜெயித்து விட்டதே
என
ஆஸ்வாசிக்கின்றதாம்
மென் மனது!

- விரல் நுணி வாசம்.